Fotografie Bogdana Konopki to stopklatki z przemijających sytuacji. Artysta poszukuje upływającego czasu, zwracając oko aparatu w stronę architektury, pomników czy pejzażu. Wydobywa z nich romantyczne piękno i zmusza widza do zadumy nad historią. Opuszczone, zapomniane miejsca (strychy, kościoły, ulice i korytarze, a nawet salony gier wideo) przypominają o samotnej drodze człowieka przez życie.
Tytuł „Leçons de Ténèbres” („Lekcje Ciemności”) nawiązuje do kompozycji muzycznej Françoisa Couperina – utwór towarzyszył odprawianemu przed świtem nabożeństwu Ciemnej Jutrzni polegającym na rytualnym gaszeniu świec. Ta muzyka wyznacza Konopce czas wywoływania negatywu w kompletnej ciemności. To również metafora pracy w ciemni fotograficznej, którą artysta traktuje jako formę rytuału – momentu, w którym „rodzi się obraz”.
Bogdan Konopka (ur. 1953 roku w Dynowie, zm. 19 maja 2019 roku w Paryżu) karierę zaczynał w latach 70. Od lat 90. preferował technikę stykową. Jeden z najważniejszych przedstawicieli nurtu „fotografii elementarnej” (1982-86). Od 1988 mieszkał i pracował w Paryżu, gdzie od ponad 20 lat współpracował z galerią Françoise Paviot. W roku 2000 został ostatnim w XX wieku artystą przyjętym do ZPAF. Jeden z głównych twórców nurtu „fotografii elementarnej” (1982-1985) przy galerii Foto-Medium-Art we Wrocławiu. W 2003 roku w paryskim Centrum Pompidou odbyła się jego indywidualna wystawa „Paryż, miasto niewidzialne” (Paris, La ville invisible). Prace Konopki znajdują się w wielu innych zbiorach, m.in.: Fonds National ;Art Contemporain w Paryżu, Musée de L’Elysée w Lozannie, Muzeum Sztuki w Łodzi i Muzeum Narodowym we Wrocławiu. W swej twórczości preferował fotografię srebrową, najchętniej wielkoformatową. Interesowały go nade wszystko możliwości rejestracji indywidualnych aspektów przeżyć duchowych. Dwukrotnie nominowany do nagrody Niépce’a, (1994/1995), Laureat Grand Prix de la Ville de Vevey w Europejskim Konkursie Fotografii w 1998 roku. W roku 2017 odznaczony brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Leçons de Ténèbres
[…]
Wizja świata wyłaniająca się z czarno-białych fotografii wykonanych wielkoformatowym aparatem i pokazywanych w formie stykowych odbitek wyczulona jest na przemianę dziejową. Konopka historię obserwuje w skali mikro. Fragmenty nieznaczącej architektury, zaniedbane uliczki, zapuszczone wnętrza mieszkań, domów i świątyń, nadgryzione zębem czasu rzeźby składają się na katalog motywów równie błahych, co fotogenicznych.
Fragment eseju Adama Mazura „Posmak niedoskonałości”, zamieszczonego w albumie „Leçons de Ténèbres”
[…]
Każda z fotografii Bogdana Konopki to opowieść o świetle. By dobrze widzieć te niewielkie obrazy, kopiowane metodą stykową – z negatywu kładzionego bezpośrednio na papier – musimy podejść do nich blisko. Tak, by zanurzyć się w nich, niczym w wąskich ciemnych tunelach, w których widać niewiele, a właściwie jedynie to, co ważne.
[…]
Praca z kamerą 8×10 cala wymaga całkowitego skupienia i braku pośpiechu. Tak duży negatyw wywołuje się zazwyczaj pojedynczo, co sprawia, że uwaga fotografa zogniskowana jest od początku do końca, od momentu wyboru kadru, do pracy nad odbitką, na jednym obrazie. Poświęcamy uwagę i czas jednej fotografii. Zaczynamy zastanawiać się nad koniecznością ich tworzenia. Lekcje ciemności pozwalają rozświetlić umysł fotografa.
Fragment eseju Mateusza Palka „Ostatnia świeca”, zamieszczonego w albumie „Leçons de Ténèbres”