Joanna Chudy „Niepamięć. Tożsamość ukryta”

Cykl Niepamięć. Tożsamość ukryta pozwala artystce wrócić do tematu związanego z kondycją ludzką. Odwołanie do niepamięci już w tytule wskazuje na stan nienaturalny. Potraktowanie jej jako czynnika ludzkiej słabości, jako rodzaju amnezji polegającej na utracie pamięci w odniesieniu do zdarzeń, jest pretekstem do przywołania archiwalnych obrazów. Z własnej pamięci, ale nie tylko. Zderzenie tego, co przeszłe z teraźniejszością jest głównym elementem cyklu. Obraz kilku pokoleń odkrywa historię południa kraju zróżnicowanego kulturowo i społecznie, bogatego w różne tradycje i doświadczenia. Historię dość skomplikowaną, bo związaną z trudnym czasem. Praca zawiera się w kilkunastu obrazach różnej wielkości, wykonanych w technice czarno-białej, którym towarzyszy publikacja i działania multimedialne. Początek cyklu stanowi znany już obraz tkaniny. Autorka odkrywa zasłonę, przez którą wchodzi postać. Przedstawia wizerunek Podhala. Wyłania się obraz Brueglowski, namalowany na bieli śniegu. Wielowątkowy ze względu na formę, ale i treść. Niosący historię wielu ludzi, ale zatrzymujący spojrzenie widza na pojedynczej osobie – kobiecie. Ta postać przekracza drogę w jakiś sposób historycznie ważną, odkrywa swoją tożsamość, odkrywa siebie.