Kasia Navarra "Praktyki niewieście"

Praktyki niewieście W „Biomorfizmie w sztuce XX wieku" czytamy, że „zielniki to archiwa gromadzące ulotne świadectwa i ruchomą pamięć ludzką". Mój zielnik jest kolekcją środków stosowanych przez nasze babki i prababki do uśmierzania kobiecych cierpień i ulżenia w ich osobistych dramatach. Ziołom przypisywana jest potężna moc. Wypędzają choroby, chronią przed złem, zapewniają dobro i sprowadzają miłość. Dla wzmocnienia działania zbierane wraz z kroplami rosy w pierwszych promieniach Słońca. Używane w rytuałach do oczyszczania przestrzeni, odczyniania uroków lub noszone blisko ciała dla wzmocnienia witalności. W tradycji ludowej głęboko zakorzeniony jest związek ziół z kobietami. Baby, znachorki, akuszerki. To one posiadają wiedzę na temat właściwości roślin i preparowanych z nich mikstur. Niosą pomoc w spędzaniu brzemion, ochronie cnót niewieścich w oczach społeczeństwa. Swoje mądrości i doświadczenie przekazują kolejnym pokoleniom. Tworzą krąg kobiet, intymną przestrzeń na jednoczenie się w radościach i kobiecych udrękach. Wszystko jest światłoczułe. Szkotka, Mary Somerville, badając zjawisko pochłaniania promieni słonecznych przez soki warzywne, swoimi pracami przyczyniła się do powstania jednego z pierwszych procesów fotograficznych. Antotypia (grec. Anthos - kwiat) jest dziewiętnastowieczną techniką tworzenia obrazu przy użyciu emulsji z materiału roślinnego. Jak kiedyś, kontakt ze Słońcem miał szczególne magiczne znaczenie przy zielarskich zbiorach, tak i tu znamienne jest powstawanie obrazu podczas naświetlania światłem słonecznym. Specyfika fotogramów, podobnie jak i magiczne działanie ziół, jest ulotna i efemeryczna. Z biegiem czasu i zaabsorbowanych dawek światła blednie, podobnie jak ludzka pamięć. "Praktyki niewieście" snują opowieść o wspólnotowości kobiet i ich bliskiej relacji z naturą